W zasobach muzeum znajdują się następujące komputery:

O P I S Y

Acorn electron 

Procesor	MOS 6502a, 2 MHz
RAM	32 KB, max 96 KB
ROM	32 KB
Porty	/timex
Pamięć masowa	magnetofon
Grafika
Firma Acorn przedstawiła komputer Electron jesienią 1983 roku, model ten przeznaczono dla użytkowników prywatnych. Electron został solidnie wykonany (tak pod względem mechanicznym jak elektronicznym). Zamontowano w nim procesor 6502 (2 MHz), pamięć ROM 32KB – zainstalowano w nim wygodny interpreter BASIC (wzbogacono go o rozkazy graficzne, muzyczne, oraz o możliwości programowania strukturalnego). Możliwości graficzne jak na owe czasy są stosunkowo duże – dwa tryby tekstowe 25 linii x 40 znaków lub 80 znaków, kilka trybów graficznych od 16x256 punktów do 640x256 punktów od 2 do 16 kolorów. Komputer ma wyjście telewizyjne (PAL), mono Composite i RGB, dopełnieniem możliwości graficznych jest możliwość definiowania własnych znaków. Możliwości dźwiękowe to programowany czterokanałowy generator (możliwość programowania obwiedni i barwy dźwięku są stosunkowo bogate). Jako pamięć masową wykorzystano magnetofon kasetowy. Komputer ten nie zrobił wielkiej kariery (przyczyniła się do tego kiepska sytuacja finansowa firmy Acorn), czego rezultatem były problemy z osprzętem oraz oprogramowaniem. Na szczęście Electron mógł korzystać z oprogramowania napisanego dla swojego poprzednika (Acorn BBC).

powrót na początek 

ZX-81 

Procesor	Z80, 2 MHz, 8bit
RAM	1 KB
ROM	8 KB
Porty	Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
Pamięć masowa	magnetofon
Grafika	24x32 tryb tekstowy / 2 kolory
Następca komputera ZX80 pojawił się na rynku w marcu 1981 roku. W 8KB pamięci ROM tego komputera zainstalowano procedury I/O oraz interpreter języka BASIC. Pamięć RAM miała pojemność 2 KB, z czego dla użytkownika dostępny był 1 KB. Za pomoca odpowiedniej przystawki podłączanej do złącza krawędziowego, pamięć RAM mogła zostać rozszerzona do 16 lub 64 KB. Komputer mógł zostać przełączony w tryb pracy FAST (polegało to na wyłączeniu obsługi wyświetlania obrazu), w którym pracował ok. czterokrotnie szybciej. Prędkość zapisu danych na taśmie około 192 bity/s. Do sierpnia 1982 roku sprzedano około 600 000 sztuk tego komputera.

powrót na początek 

ZX Spectrum 48

Procesor	Z80A, 3,5MHz, 8bit
RAM	48 KB
ROM	16 KB
Porty	Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
Pamięć masowa	magnetofon, microdrive (po podłączeniu ZX Interface)
Grafika	24x32 tryb tekstowy / 192x256 tryb graficzny / 15 kolorów

Model tego komputera zaprezentowano w kwietniu 1982 roku. Początkowo kosztował on 200$. Pierwsze modele miały pamięć RAM 16 KB, ale szybko wprowadzono wersje z pamięcią 48 KB. Obsługą urządzeń I/O zajmuje się układ o nazwie ULA (Uncommited Logic Array), który zajmuje się obsługą klawiatury, głośnika, magnetofonu i sygnału wizyjnego (przez modulator RF). Komputer ma także szynę krawędziową, przez którą są wyprowadzone na zewnątrz wszystkie wewnętrzne sygnały komputera. Przez tą szynę, poprzez odpowiednie urządzenia sprzęgające do komputera można podłączyć dodatkowe urządzenia zewnętrzne: dyski, drukarki, manipulatory. Do komputera można podłączyć układ Sinclair Interface 1, dzięki któremu można korzystać z dodatkowej pamięci zewnętrznej (microdrive) o pojemności 80 KB, łącza RS-232, sieci komputerowej. Podstawową pamięcią masową komputera jest magnetofon. Odczyt i zapis informacji odbywa sie z prędkością około 1600 bodów. Klawiatura tego komputera stanowiła jego najsłabszy punkt ze względu na: trudność obsługi (większość klawiszy miała po pięć znaczeń) oraz wykonanie (gumowe klawisze zwierały dwie warstwy cienkiej folii z naniesionymi ścieżkami). Na ekranie można wyświetlić 24 wiersze po 32 znaki. Dwa dolne wiersze przeznaczone są na tzw. okno systemowe. Obraz może mieć 8 kolorów o dwóch poziomach jasności. Komputer może generować prosty, jednotonowy dźwięk w zakresie 10 oktaw. Programowo określa się jego wysokość i czas trwania.

powrót na początek 

ZX Spectrum +

powrót na początek 

Z88

powrót na początek 

Timex 2048

Procesor	Z80A, 3,5MHz, 8bit
RAM	48KB
ROM	16KB
Porty	Szyna krawędziowa, TV-out, line in, line out
Pamięć masowa	magnetofon, microdrive (po podłączeniu ZX Interface)
Grafika	24x32 tryb tekstowy / 192x256 i 192x512 tryb graficzny / max. 15 kolorów

Timex 2048 był odpowiednikiem komputera Sinclair 48 na rynek amerykański. Różnice w stosunku oryginału polegały na trochę innej obudowie, minimalnie zmienionej klawiaturze, dodanym porcie do podłączenia manipulatora oraz drobnych zmianach w BIOSie.

Timex jest udoskonaloną kopią ZX Spectrum i był produkowany w Portugalii. Wyglądem nie odbiega od swojego protoplasty, obudowa jest jednak wyższa I stwarza lepsze warunki chłodzenia, Klawiatura - niestety zachowano jej koncepcje opartą na gumowym klawiszu, dodano jednak plastykowe nakładki z trwałym nadrukiem, oraz zachowano przyzwoite odstępy między klawiszami. dodano też duży klawisz spacji i mocno powiększony klawisz enter. Jako nowość w stosunku do Spectrum możemy zauważyć wyłącznik zasilania oraz obecność diody LED sygnalizującej zasilanie. Porty Timexa wzbogacono o gniazdo monitora, gniazdo joysticka, lekko zmieniono złącze krawędziowe (zamiast napięci  -5V jest +12V). W modelu tym wbudowano głośniczek - niestety bez możliwości regulacji siły głosu - co czasem bywa dokuczliwe. Timex może korzystać z większości sprzętu przeznaczonego do ZX Spectrum, oraz dysponuje też własnymi urządzeniami jak np. : stacją dysków 3 cala. Komputerek ten sprzedawany był przez CSH.

powrót na początek 

Sinclair QL

powrót na początek 

BAJT

powrót na początek 

Atari 800XL

powrót na początek 

Atari 65XE

powrót na początek 

Atari MEGA4

powrót na początek 

Commodore 128D

powrót na początek 

Commodore 64C

powrót na początek 

Commodore 116

Procesor	7501, około 1 MHz
RAM	16 KB
ROM	32 KB
Porty	szeregowy, manipulator, TV-out, composite video
Pamięć masowa	magnetofon
Grafika	25x40 tryb tekstowy/320x200 tryb graficzny 16 kolorów

Komputerki Commodore C16 oraz C116 przedstawiono publiczności po raz pierwszy wiosną 1984 roku - obydwa modele różnią się wyłącznie klawiaturą. Nieco droższy C16 ma wygodną klawiaturę (przejął ją od starszego brata C64), natomiast C116 ma wątpliwej jakości gumową klawiaturę - podobnie jak Spectrum czy Timex. W pamięci ROM (32KB) mieści się system operacyjny, interpreter BASIC, oraz prosty monitor kodu maszynowego. Język BASIC jest rozbudowany - wspiera programowanie strukturalne, zawiera wygodne narzędzia, oraz zapewnia bezpośredni dostęp do możliwości graficznych i dźwiękowych komputera (możliwości dźwiękowe są jednak gorsze niż C64 - dostępne są dwa niezależne generatory o skromnych możliwościach). Na monitorze możemy uzyskać w trybie tekstowym 25 linii po 40 znaków, liczba barw wynosi 16 (każda może przyjmować 8 stopni szarości) - brak niestety sprite’ów (przydatnych w grach). Rozdzielczość graficzna jak na rok 1984 wydaje się całkiem dobra, nie należy jednak zapominać o tym że, pamięć ekranu korzysta z pamięci RAM komputera (w trybie graficznym może “pochłonąć” 10 KB - co przy wielkości 16KB pamięci RAM jest wielkością ogromną). Do C16/116 można podłączyć częściowo osprzęt od C64 (NP. stację dysków VC1541, drukarki), niestety nie można tego powiedzieć o magnetofonie oraz joystickach, gdzie zastosowano niestandardowe złącza. Cena wówczas to około 200DM za C116, 250DM za C16.

powrót na początek 

Commodore Plus/4

Procesor	7501, około 1 MHz
RAM	64 KB
ROM	32 KB
Porty	szeregowy, manipulator, TV-out, composite video, joystick
Pamięć masowa	magnetofon
Grafika	25x40 tryb tekstowy/320x200 tryb graficzny 16 kolorów

Commodore +4 został przedstawiony w roku 1984, i wyglądem swym sprawiał wrażenie, że jest to komputer domowy - chociaż firma Commodore wyposażyła go w niektóre cechy komputera profesjonalnego. Niektóre z cech +4 są podobne do C64 - procesor 7501 (jest on zgodny programowo z 6502/6510), pamięć RAM o pojemności 64KB, możliwości graficzne (25 linii po 40 znaków X 16 kolorów, 320x200 lub 160x200 punktów w trybie graficznym). W zasadzie na tym kończą się podobieństwa. +4 ma solidną obudowę, komfortową klawiaturę, nie posiada natomiast znanych z C64 sprite’ów, zamiast syntezatora SID dysponuje tylko prostym generatorem. Pamięć ROM ma pojemność 64KB, z czego połowę zajmuje BASIC (interpreter posiada instrukcje graficzne i muzyczne, oraz uwzględniono w nim również instrukcje obsługi FDD). W pozostałych 32KB umieszczono 4 programy : 1- edytor tekstu; 2 - baza danych arkusz elektroniczny; 4 - program graficzny, wszystkie te cztery programy tworzą coś na kształt pakietu zintegrowanego. Niestety oprogramowanie to nie spełniało postawionych przed nim zadań (w pamięci edytora mieści się zaledwie 99 linii tekstu, pojemność arkusza ograniczona jest do 17 kolumn i 50 wierszy, baza danych mieści tylko 999 rekordów, a program graficzny jest prymitywny). Na szczęście do +4 można podłączyć znane z C64 stacje dysków, drukarki, ploter, jednak firma Commodore zastosowała inne złącza do magnetofonu oraz manipulatorów niż w C64.

powrót na początek 

BBC Master Compact

Procesor	65C12, 2 MHz
RAM	64KB + 4x16KB =128 KB
ROM	64 KB
Porty	manipulator, monitor, magnetofon, centronics, RS 432, sieć ECONET, 4-kanałowy generator dźwięku
Pamięć masowa	zewnętrzna stacja dysków 3,5"
Grafika	80x32 tryb tekst / 640x256 tryb graficzny

powrót na początek 

APPLE IIe

Procesor	6502, 1 MHz
RAM	64 KB
ROM	16 KB
Porty	manipulator, monitor, magnetofon
Pamięć masowa	stacja dysków, 2 x 5 1/4'' (143KB)
Grafika	24x80 tryb tekstowy / 560x192/mono, 160x192/6 kolorów
Produkcję tego modelu rozpoczęto w 1983 roku. Do budowy jego użyto "tylko" 31 układów scalonych, podczas gdy w Apple II było ich 120. Umożliwiono także rozszerzenie pamięci do 128 KB. Zwiększono liczbę klawiszy (dodano klawisze sterujące ruchem kursora oraz nowe klawisze funkcyjne (oznaczone symbolem jabłuszka). Komputer ma 7 dodatkowych gniazd rozszerzeń. Można do dołączyć kartę zawierającą procesor Z80 (umożliwiającą pracę pod kontrolą systemu CP/M) i kartę z procesorem 8088 (umożliwiająca działanie pod systemem MS DOS lub CP/M 86, niestety różny format zapisu dysku uniemożliwiał bezpośrednie przenoszenie danych z PC). Można także dołączyć 80 znakową kartę graficzną. W pamięci ROM znajduje się interpreter Applesoft Basic, monitor i moduły testujące.Zakończono jego produkcję w 1993 roku

powrót na początek 

Apple IIc

Procesor	65c02, 1 MHz
RAM	128 KB
ROM	16 KB
Porty	szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio
Pamięć masowa	wbudowana stacja dysków, 5 1/4'' (143KB)
Grafika	24x80 tryb tekstowy / 560x192/mono, 140x192/16 kolorów

Produkcję tego modelu uruchomiono w kwietniu 1984 roku, jest mniejszy od poprzednich modeli (II, II+ i IIe). Apple IIc pomyślany był jako komputer przenośny (waga około 4 kg). Może być zasilany napięciem od 9 do 20V. Na ekranie może wyświetlać 40 lub 80 znaków w wierszu (posiada umieszczony nad klawiaturą przełącznik zmieniający tryb pracy ekranu). Nie ma możliwości rozszerzenia pamięci RAM (jednak pojawiły się w sprzedaży rozwiązania firm trzecich umożliwiające rozszerzenie pamięci do 1 MB). W pamięci ROM umieszczono interpreter Applesoft Basic, monitor i disasembler. Do komputera można podłączyć: zewnętrzną stację dysków, dwa urządzenia pracujące w standardzie RS232 (modem, drukarkę) oraz manipulator lub myszkę. Ma również dwa wyjścia monitorowe (composite i RGB). Jego następcą był model IIc+, który różnił się od modelu podstawowego większą prędkością zegara: 4 MHz i pojemnością stacji dysków: 800KB. Jego produkcję zakończono w listopadzie 1990 roku

powrót na początek 

Schneider CPC464

Procesor	Z80, 4MHz
RAM	64 KB
ROM	32 KB
Porty	szeregowy, manipulator, TV-out, RGB, audio, bus, drukarka
Pamięć masowa	wbudowany magnetofon
Grafika	25x80 tryb tekstowy/640x200 tryb graficzny 2/4/16 kolorów

powrót na początek 

Schneider CPC6128

powrót na początek 

Amiga 500

Procesor	68000, 7,14 MHz
RAM	512 KB - 9 MB
ROM	256 KB
Porty	szeregowy, 2x manipulator, RGB,Composite video (mono) audio, drukarka, bus
Pamięć masowa	wbudowana stacja dysków 3,5'' 880KB
Grafika	80x32 tryb tekstowy/640x512 tryb graficzny 16/64/4096 kolorów
Produkcję Amigi 500 rozpoczęto w 1986 roku, a zakończono w 1990. A500 była modelem przeznaczonym dla użytkowników domowych (pod względem techniczny jest to zredukowana A2000 – z której usunięto wszystkie złącza ZORRO i ISA, oraz umieszczono klawiaturę we wspólnej obudowie). Jak na owe czasy prezentowała się wyśmienicie: paleta 4096 kolorów (dostępna w pełni w trybie HAM), rozdzielczość maksymalna 640 x 512 punktów, dĽwięk stereo 8bit 22 kHz, wielozadaniowy system operacyjny AmigaDOS + graficzny interfejs WorkBench 1.3 , 0,5 MB RAM (praktycznie A500 sprzedawano z 1 MB RAM 0,5 Chip + moduł 0,5 Slow najczęściej z zegarem) rozszerzalne do 9MB, duże możliwości rozbudowy (RS 232, Centronics, 2 x joystick, złącze dla dodatkowych stacji dysków – system obsługiwał do 4 FDD, stereo out, RGB z możliwością podłączenia genlocka oraz composite video – niestety obraz tylko czarno-biały, szyna systemowa, gniazdo pamięci).Do tego modelu pojawiło się bardzo dużo dodatków (kontrolery HDD, napędy CD-ROM, karty turbo, modulatory TV, genlocki, itd.) Następcą A500 został model A500+ z nową wersją systemu (AmigaDos 2.04), poprawionymi układami graficznymi oraz z pamięcią 1 MB RAM

powrót na początek 

SpectraVideo X-Press SVI-738

powrót na początek 

Macintosh Plus

powrót na początek 

Macintosh LC

Procesor	MC68020, 16MHz
System	6.0.6 - 7.5.1
RAM	2-10 MB (mój model posiada 4 MB)
ROM	512k
Porty	SCSI, 2 x Serial, ADB, floppy, mono out, mono in, video, PDS
Pamięć masowa	HDD 40 MB SCSI (mój model posiada 540MB)
Monitor	Apple 13'' kolor (Trinitron)
Video	256KB VRAM - 640x480/16 kolorów (rozdzielczość zależna od monitora). Mój model posiada 512 KB VRAM (256 kolorów)
Audio	8-bit, 22kHz
Network	LocalTalk
Macintosh LC pojawił się na rynku w październiku 1990 roku (koniec produkcji – grudzień 1992), modelem tym Apple chciał wejść na rynek mniej zasobnych klientów (w pierwszym roku sprzedaży sprzedano ponad 500.000 sztuk). Model ten nie miał zbyt wielkich możliwości rozbudowy – brak złącz NuBus – użyto w tym celu po raz pierwszy nowego typu złącza PDS. Komputer został wyposażony w napęd SuperDrive oraz dysk twardy 40 MB SCSI, standardowo w 2MB RAM (maksymalnie można zainstalować 10 MB) oraz grafikę z 256 KB VRAM - 16 kolorów (można zainstalować 512KB – uzyskamy wówczas 256 kolorów), możliwosci dźwiękowe również nie są imponujące – 8 bit mono 22kHz. Jednak za cenę około 2,400 $ (w konfiguracji podstawowej) mogliśmy nabyć komputer bardziej niż przyzwoity i w pełni spełniający wymagania bardziej wymagających użytkowników domowych, oraz bardzo łatwy w obsłudze system MacOS w wersji od 6.06 do 7.51 (system jest również dostępny po polsku, a Macintosh z polską klawiaturą w standardzie maszynistki), który obsługujemy obowiązkowo myszką z jednym klawiszem. Następcą tego komputera były kolejne modele serii LC.

powrót na początek 

Macintosh IIx

powrót na początek 

MERITUM

powrót na początek 

MERA 9150

powrót na początek 

Data ostatniej aktualizacji: 21 listopad 2001 17:18